Uchwała Rady Ławniczej Sądu Najwyższego z dn. 11.01.2024
11.01.2014 w gmachu Sądu Najwyższego obradowała Rada Ławnicza SN, zobowiązana prawem do zaopiniowania wniosków I prezes SN o odwołanie ławników.
W sprawie każdego z ławników podjęto osobną uchwałę, a wszystkie wnioski zostały zaopiniowane negatywnie. Przypomnijmy, że I prezes SN oskarżyła ławników o niewykonywanie obowiązków.
Przytaczamy w całości uchwałę 14/2023 w sprawie próby odwołania części ławników Sądu Najwyższego oraz potrzeby przywrócenia demokratycznego państwa prawnego i ładu konstytucyjnego. W uchwale tej, przyjętej jednogłośnie, Rada skomentowała łącznie działania I prezes, zmierzające do odwołania ławników, podkreśliła ich obronę przed obliczem Senatu RP, wyraziła zdziwienie postawą prezesa Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN, SSN Wiesława Kozielewicza, całościowo oceniła postawę I prezes i uznała jej działania jako motywowane politycznie, w związku z czym sformułowano oczekiwanie podania się przez M. Manowską do dymisji. W tekście ponowiono apel do tzw. neo-sędziów, by powstrzymywali się od nieprawnego orzekania, a po zmianach ustawowych podali się do dymisji, a także apel do parlamentu, prezydenta i rządu o wprowadzenie pilnych zmian ustawowych dla przywrócenia praworządności.
——————–
UCHWAŁA Rady Ławniczej Sądu Najwyższego II kadencji nr 14/2024 z dnia 11 stycznia 2024 r. w sprawie próby odwołania części ławników Sądu Najwyższego oraz potrzeby przywrócenia demokratycznego państwa prawnego i ładu konstytucyjnego
Rada Ławnicza Sądu Najwyższego II kadencji, w związku z podjętą przez I prezes Sądu Najwyższego, dr hab. Małgorzatę Manowską, z inicjatywy prezesów Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN, dr. hab. Joanny Lemańskiej, prof. UJ oraz Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN, SSN Wiesława Kozielewicza, próbą odwołania trzynaściorga ławników SN, a także w kontekście bieżącej sytuacji Sądu
Najwyższego, reprezentując samorządnie i niezależnie odrębną ale równą statusem wszystkim pozostałym kategorię sędziów społecznych Sądu Najwyższego, składających tożsamą przysięgę sędziowską i w ten sam sposób odpowiedzialną za praworządność w Rzeczypospolitej,
1. negatywnie opiniuje wszystkie wnioski dotyczące odwołania ławników SN, składane pod pozorem niewykonywania obowiązków lub odmowy sprawowania wymiaru sprawiedliwości, a w praktyce wynikające z odmowy ławników łamania prawa i porządku konstytucyjnego poprzez podejmowanie czynności orzeczniczych z tzw. neo-sędziami w izbach SN o wątpliwym statusie prawnym;
2. zapowiada obronę inkryminowanych ławników wobec Senatu RP oraz opinii publicznej;
3. z osobna podkreśla wątpliwości odnośnie do klucza doboru ławników ostatecznie wskazanych do odwołania, widząc w nim kolejną próbę manipulacji, błędnego wskazania, że ławnicy broniący najbardziej stanowczo praworządności stanowią mniejszość w grupie ławników II kadencji;
4. w doborze osób wskazanych do odwołania (w tym pięciorga z dziewięciorga członków Rady Ławniczej) dostrzega próbę utrudnienia lub wręcz sparaliżowania działań samorządnego organu ławników SN;
5. uznaje działania I prezes SN za politycznie motywowane i mające petryfikować antyład konstytucyjny poprzez mnożenie dorobku orzeczniczego obu kwestionowanych izb, i to mimo posługiwania się przez I prezes SN retoryką obrony apolityczności najwyższego sądu Rzeczypospolitej; działania I prezes, zarówno względem ławników Sądu Najwyższego, legalnie wybranych sędziów Sądu Najwyższego, jak i całokształtu ustrojowego funkcjonowania gmachu sprawiedliwości Rzeczypospolitej wymagają stanowczego potępienia i nakazują sformułowanie żądania natychmiastowego podania się do dymisji;
6. ponawia apel sformułowany jeszcze przed wyborami parlamentarnymi w uchwale 3/2023 z dnia 12 października 2023 r. w sprawie dalszych zaleceń odnośnie do orzekania ławników Sądu Najwyższego, oczekując i żądając od wszystkich sędziów SN powołanych z udziałem KRS w jej obecnym kształcie ustawowym, a więc biorących udział w konkursie przed KRS po 17 stycznia 2018 r. (tj. tzw. neo-sędziów), aby powstrzymali się od orzekania do czasu wprowadzenia w całości koniecznych, przywracających praworządność w Sądzie Najwyższym zmian ustawowych, w tym zwłaszcza do czasu przywrócenia konstytucyjności procedurze nominacyjnej do SN i obsadzenia tego Sądu w sposób z nią zgodny, zaś po wejściu w życie ww. zmian, w tym odnoszących się do KRS, zrzekli się pełnienia urzędu na stanowiskach sędziego Sądu Najwyższego – każde inne działanie uniemożliwia ławnikom Sądu Najwyższego sprawowanie wymiaru sprawiedliwości zgodnie z prawem;
7. wyraża zdumienie postawą prezesa Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN, SSN Wiesława Kozielewicza oraz wszystkich sędziów powołanych bez udziału obecnej KRS przed 17 stycznia 2018 r., a biorących udział w działaniach orzeczniczych w izbach SN, których legalność jest kwestionowana, i zwraca się do nich z apelem o poniechanie działań legitymizujących alternatywny, tworzony od 2017 r. i gruntownie niezgodny z Konstytucją RP porządek prawny RP; Rada z dezaprobatą odnosi się także do zaangażowania się prezesa Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN w procedurę odwołania ławników SN;
8. przypomina wszystkim ławnikom, a zwłaszcza tym, którzy pełnili swoje funkcje i w obecnej, i poprzedniej kadencji, że bezrefleksyjne orzekanie z tzw. neo-sędziami bez zastosowania rozwiązań proponowanych w uchwale 3/2023 z dnia 12 października 2023 r. w sprawie dalszych zaleceń odnośnie do orzekania ławników Sądu Najwyższego, jest łamaniem Konstytucji RP i prawa w Polsce obowiązującego, co do czego orzecznictwo trybunałów europejskich, a także SN i NSA nie pozostawia żadnych wątpliwości;
9. odsyła wszystkie strony dyskursu do poszerzonej argumentacji prawnej, zawartej w ww. uchwale 3/2023 z dnia 12 października 2023 r. w sprawie dalszych zaleceń odnośnie do orzekania ławników Sądu Najwyższego oraz do odnośnych wyroków i orzeczeń sądowych oraz pozyskanych przez siebie ekspertyz znawców prawa;
10. oczekuje wprowadzenia przez nowo wybrany parlament z udziałem Rady Ministrów i Prezydenta RP pilnych zmian, przywracających całościowo zasady demokratycznego państwa prawnego w Sądzie Najwyższym, sądach powszechnych, Krajowej Radzie Sądownictwa i całym wymiarze sprawiedliwości; każde zaniechanie lub odwlekanie naprawy obecnego stanu rzeczy będzie okolicznością obciążającą dla wszystkich zobowiązanych do działania instytucji Państwa Polskiego.
Uchwała została podjęta jednogłośnie, w obecności dziewięciorga członków Rady Ławniczej SN.
za Radę Ławniczą SN
( – )
dr Andrzej Kompa
przewodniczący RŁ SN
W głosowaniu uczestniczyli:
ŁSN Stanisław Adamski
ŁSN Małgorzata Figa-Tomińska
ŁSN dr Andrzej Kompa – przew. RŁ SN
ŁSN Joanna Lasko – wiceprzew. RŁ SN
ŁSN prof. dr hab. Jarosław Płuciennik – wiceprzew. RŁ SN
ŁSN dr hab. Jolanta Puacz-Olszewska, prof. PRz
ŁSN Sława Rafalak
ŁSN Monika Szafraniec
ŁSN Przemysław Wiszniewski