Moc Solidarności

05 wrz 2017

W 37. rocznicę podpisania porozumień sierpniowych na Placu H. Dąbrowskiego w Łodzi zebrali się ci, którym bliskie są idee i dziedzictwo pierwszej „Solidarności”.
Obok siebie stanęły namioty Komitetu Obrony Demokracji Regionu Łódzkiego, Nowoczesnej (reprezentowanej przez, Damiana Raczkowskiego i Marcina Gołaszewskiego), Platformy Obywatelskiej (dzień z łodzianami spędzili poseł Cezary Grabarczyk oraz przewodniczący Klubu Radnych PO Mateusz Walasek) i Sojuszu Lewicy Demokratycznej (byli Małgorzata Niewiadomska-Cudak, przewodnicząca SLD w Łodzi, Małgorzata Moskwa-Wodnicka oraz Sylwester Pawłowski przewodniczący Klubu Radnych tej partii). W spotkaniu brała udział także Urszula Niziołek- Janiak, radna niezależna.
Od 12.00 do 18.00 trwała nieformalna część wydarzenia, w czasie której łodzianie mogli porozmawiać z koderami Regionu Łódzkiego: Łodzi, Zgierza, Pabianic oraz z łódzkimi samorządowcami i politykami. Mogli także w ramach „hyde parku” swobodnie powiedzieć, czym jest dla nich wolność lub utrwalić, jak ją rozumieją na wielkich posterach z napisem „Solidarność” i „Spacerowicze”. Zbierano podpisy pod projektem ustaw broniących praw kobiet „Ratujmy Kobiety 2017”. Spotkanie prowadzili Katarzyna Witek, Michalina Engel i Jarosław Płuciennik. Klimat sierpnia 1980 przybliżała bogata wystawa pamiątek, materiałów ulotnych i czasopism z okresu „festiwalu wolności” i stanu wojennego, który go brutalnie przerwał. Wystawę przygotował na podstawie zbiorów własnych Krzysztof Bronowski z „Klubu Pozytywnej Wyobraźni”. Klub reprezentował też Jerzy Friedrich.
Ze zgromadzonymi połączył się telefonicznie poseł Stefan Niesiołowski (Europejscy Demokraci), który przebywał wówczas w Stoczni Gdańskiej.
W części oficjalnej, po wprowadzeniu Mirka Michalskiego, głos zabrali członkowie pierwszej „Solidarności” i uczestnicy oraz świadkowie wydarzeń sprzed 37 lat i poprzedzających je narodzin demokratycznego ruchu oporu. Zofia Gromiec, represjonowana i internowana za działalność w „Solidarności” opisywała radość i ulgę, jakie wyzwoliło podpisanie porozumień w Stoczni Gdańskiej. Jerzy Morka wspominał, jak nieprawdopodobne było to, czego dokonała „Solidarność” w 1980 i jak niewiarygodną rzeczą było to, jak brutalnie chciano ją zmiażdżyć. Podkreślił też, że ponownie potrzeba nam tego nieprawdopodobnego zrywu – tym razem w obronie państwa demokratycznego. Senator PO Andrzej Owczarek wspominał wielką wartość, jaką była chęć do rozmowy z przeciwnikiem, która doprowadziła do podpisania porozumień sierpniowych. Podkreślił, że nie ma jej dzisiaj, gdyż Prawo i Sprawiedliwość kieruje się jedynie chęcią odwetu i zemsty oraz żądzą władzy.
Dr Andrzej Kompa celnie wypunktował poszczególne postulaty społeczne i polityczne, które powinny były stać się powszechnie akceptowanym i niezaprzeczalnym dziedzictwem wyniesionym z listy 21 postulatów związkowych. Podkreślił, że dzisiejsza władza nie tylko temu dziedzictwu zaprzecza, ale chce zniszczy
podstawę demokracji: ład konstytucyjno-prawny oraz społeczeństwo obywatelskie, zjednoczone i świadome swoich praw. Dr Kompa mówił również o potrzebie zachowania pamięci o rzeczywistych czynach i rzeczywistych ludziach tamtych czasów, by dać odpór narastającej propagandzie zakłamującej i ideologizującej historię.
Poseł PO Cezary Grabarczyk mówił o wielkim osiągnięciu wolnej Polski: o samorządzie, któremu rządząca partia zagraża swym dążeniem do centralizacji, nacjonalizacji i odbierania autonomii wszelkim gremiom czy ruchom obywatelskim.
Damian Raczkowski z Nowoczesnej reprezentował pokolenie urodzonych już po 1989 roku. Akcentował wartość bezpośrednich spotkań z ludźmi pamiętającymi inną rzeczywistość, podkreślał rangę rozmów międzypokoleniowych.
Janusz Nagiecki z KOD-u Pabianice akcentował potrzebę utrzymania jedności ponad podziałami w obliczu zagrożenia podstaw demokracji. Tę jedność, której nierzadko brakowało wcześniejszym wystąpieniom studenckim, inteligenckim czy robotniczym, wskazywał jako przyczynę sukcesu „Solidarności” z 1980.
W prawie wszystkich przemówieniach padały słowa poparcia dla Lecha Wałęsy jako ówczesnego przywódcy „Solidarności” – dziś bezpardonowo atakowanego i wymazywanego ze społecznej pamięci na rzecz ludzi dużo mniej aktywnych czy narażających się w czasie największej próby. Apelowano o niepoddawanie się propagandzie prze-PiSywania historii. W namiocie PO przez cały dzień można było zresztą wykonać symboliczne zdjęcie z wyrazami życzliwości dla Wałęsy lub nagrać życzenia dla niego. Wyrażano także żal, że dzisiejszy NSZZ „Solidarność” pod wodzą Piotra Dudy jest jedynie przybudówką czy wręcz bojówką partii rządzącej.
Po południu na Placu Dąbrowskiego pojawiła się również Pani Prezydent Łodzi Hanna Zdanowska. Po zakończeniu oficjalnej części spotkania odśpiewano hymn państwowy. Po zmroku wyświetlono kolejne Espresso Nowiny poświęcone narodzinom opozycji demokratycznej w Polsce oraz samemu Sierpniowi 1980 i jego konsekwencjom dla wolnej Polski. Zapalono symboliczne światełka nadziei na podtrzymanie i odrodzenie idei solidarnościowych w dzisiejszej sytuacji społecznej. Do 21 trwało swobodne spotkanie zarówno z sympatykami KOD-u, jak i z przypadkowymi przechodniami.